به یادگار...

این چند خط رو می نویسم به یادگار.از روزهای سخت و تلخی که هیچ چیز سر جای خودش نیست. که همه چیز گره خورده به هم. از روزهای دلشوره و دلواپسی و چه کنم ها. از غم. از دلی که خوش نیست. از هوای خانه ای که عجیب خاکستری و گرفته شده. از خنده ای که به روی لب نمی نشینه. از هیاهویی که تو خونه نمی پیچه. از آهنگ امید و روحیه ای که طنین نمی ندازه و آرامش نمی بخشه.

می نویسم به یادگار.

تا روزی که بتابد دوباره آفتاب خوشبختی بر این خانه.

تا لطافت دوبارهء باران بهار.. تا روزهای تازگی...طراوت...زندگی...