نمی دونم اگه جزو خونوادهء کسانی بودم که عزیزانشون رو امروز توو حادثهء سقوط هواپیما از دست دادن الان چه حال و روزی داشتم؟...
نمی دونم...
به یقین تسلیت گفتن مرهم نیست بر زخمی چونین...
و با این همه... تسلیت میگم.
...
می دانی ؟
اشکی نمانده حتی، تا این غم موزون را بر رازداری دامان تو بسرایم
---------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت2:
خدایا، یه قولی بهم بده! قول بده منو زودتر از همهء اونایی که دوستشون دارم ببری. قول بده... قول بده نذاری بمونم و نبودن کسایی که دوستشون دارم رو به چشم ببینم...
می دونی؟ حتی از تصور اینکه اگه اون هم تو جمع اون خبرنگارایی که توی اون هواپیما بودن و حالا حتی ازشون یه جنازهء سوخته هم نمونده بود... حتی از تصورشم تنم می لرزه... خدایا خودت حفظش کن...بذار اگه قراره یکی زودتر بره اون من باشم... خداااا...